Ο χαμένος «κολοσσός» του ρωμαϊκού ελαιολάδου
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά μυστικά της ρωμαϊκής αγροτικής οικονομίας αποκαλύφθηκε στην Τυνησία, όπου διεθνής ερευνητική ομάδα από Ισπανία, Τυνησία και Ιταλία έφερε στο φως έναν χαμένο ελαιοπαραγωγικό γίγαντα.
Στην περιοχή Henchir el Begar, στην αρχαία Cillium (σημερινή Κασσερίν), εντοπίστηκε ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα παραγωγής ελαιολάδου της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Οι ανασκαφές επικεντρώθηκαν σε δύο αυτόνομες εγκαταστάσεις, χτισμένες στους πρόποδες του ορεινού όγκου Jebel Semmama – μιας περιοχής ιδανικής για την καλλιέργεια ελιάς λόγω των έντονων θερμοκρασιακών διακυμάνσεων και της χαμηλής βροχόπτωσης.
Η βόρεια Αφρική υπήρξε βασικός προμηθευτής ελαιολάδου για τη Ρώμη, γεγονός που επιβεβαιώνεται εντυπωσιακά από τα νέα ευρήματα. Ο καθηγητής Λουίτζι Σπέρτι από το Πανεπιστήμιο Ca’ Foscari της Βενετίας τονίζει ότι η ανακάλυψη «φωτίζει με πρωτοφανή λεπτομέρεια τη γεωργική και κοινωνικοοικονομική οργάνωση των μεθοριακών περιοχών της ρωμαϊκής Αφρικής».
Σύμφωνα με το Phys.org, η «Τοποθεσία 1» περιλάμβανε τον μεγαλύτερο ελαιόμυλο που έχει εντοπιστεί ποτέ στην Τυνησία και τον δεύτερο μεγαλύτερο στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, με συνολικά 12 πιεστήρια (torcularium). Η «Τοποθεσία 2» λειτουργούσε συμπληρωματικά, διαθέτοντας ακόμη οκτώ. Οι δύο εγκαταστάσεις λειτούργησαν συνεχόμενα από τον 3ο έως τον 6ο αιώνα μ.Χ.
Το ελαιόλαδο ήταν υψίστης σημασίας για τη ρωμαϊκή καθημερινότητα: χρησιμοποιούνταν στη μαγειρική, στην υγιεινή, στην ιατρική, στον αθλητισμό, ακόμη και ως καύσιμο για φωτισμό. Τα νέα ευρήματα αποκαλύπτουν την κλίμακα της παραγωγής και ενισχύουν την κατανόηση του οικονομικού δικτύου που στήριζε τη ρωμαϊκή κοινωνία.
Πηγή: in.gr
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.
