Νίκος Πορτοκάλογλου: Τα πρώτα χρόνια η σκηνή ήταν τρομακτική για μένα

«Είχα εκπαιδευτεί να περνάω αόρατος»
Καλεσμένος στην εκπομπή «Στούντιο 4» της ΕΡΤ ήταν ο Νίκος Πορτοκάλογλου, ο οποίος μίλησε για τη μουσική του διαδρομή, για την αγαπημένη μουσική εκπομπή «Μουσικό Κουτί», την καλοκαιρινή του περιοδεία και τα παιδικά του χρόνια.
Αρχικά, αναφέρθηκε στην εκπομπή «Μουσικό Κουτί»: «Ειδικά αυτή η εκπομπή, έτσι όπως το φαντάστηκα και όπως το έκτισα, δεν είχα καταλάβει πόση δουλειά ήθελε. Στη φαντασία μου φαινόταν υπέροχο αυτό, θα είμαστε μια παρέα μουσικών, θα παίζουμε τραγούδια που αγαπάμε, οι καλεσμένοι θα παίζουν και απροσδόκητα τραγούδια, που αυτό δεν το είχα καταλάβει πώς μεταφράζεται σε ώρες δουλειάς. Το είδα στην πράξη. Το ωραίο ήταν ότι ξεκινήσαμε μέσα στην καραντίνα, που δεν υπήρχαν δουλειές και ήμασταν αφοσιωμένοι στην εκπομπή ψυχή τε και σώματι.(…) Το Μουσικό Κουτί θέλαμε να είναι μια εκπομπή αρχείου.(…) Από την εκπομπή μου έχουν μείνει στιγμές στη μνήμη μου. Θυμάμαι μια εκπομπή που κάναμε την πρώτη χρονιά για τη Μεγάλη Εβδομάδα, που ήταν μια πολύ ιδιαίτερη εκπομπή».
Έπειτα, για τις περιοδείες και τις συναυλίες είπε: «Μέσα από τις περιοδείες και τις συναυλίες έμαθα την Ελλάδα. Σπάνια έπαιρνα τα παιδιά σε περιοδείες, έρχονταν όμως σε συναυλίες στην Αθήνα».
Ταυτόχρονα, ο καλλιτέχνης μίλησε και για τα πρώτα του βήματα αλλά και τα παιδικά του χρόνια: «Ως παιδί είχα εκπαιδευτεί, ασυνείδητα βέβαια, να γίνω αόρατος για να περνάω καλύτερα στο σχολείο. Το έχω πει και στα παιδιά μου αυτό γιατί εγώ τελείωσα το σχολείο μέσα στην Χούντα. Ήταν ένας άλλος πλανήτης, μια άλλη χώρα. Το καλύτερο που θα μπορούσες να κάνεις ήταν να μην σε παρατηρεί κανείς, να σε αφήνουν στην ησυχία σου, ώστε να μπορείς να ονειρεύεσαι. Βέβαια αυτό μετά δεν ήταν πολύ χρήσιμο όταν ήθελα να γίνω διάσημος τραγουδιστής. Μετά πήγα στο άλλο άκρο: έπρεπε να βγω στη σκηνή, στους προβολείς και να είμαι ορατός. Και ξεκινώντας τη διαδρομή μου στο τραγούδι, δεν είχα το όνειρο να γίνω διάσημος. Το όνειρό μου ήταν να γίνουν διάσημα τα τραγούδια μου και να τα αγαπήσει ο κόσμος. Τα πρώτα χρόνια ήμουν τόσο ντροπαλός και συνεσταλμένος που η σκηνή ήταν τρομακτική για μένα. Το ξεπέρασα με την υπομονή. Για αρκετό καιρό στις εμφανίσεις δεν είχαμε κόσμο».
Παράλληλα, για το φαινόμενο της τραπ, εκφράζοντας την ανησυχία του για τα μηνύματα που περνούν στους νέους είπε: «Κάθε είδος μουσικής που προσφέρει μια ταυτότητα στα νέα παιδιά, πάει πακέτο με μια νοοτροπία ανθρώπου ζωής. Εδώ, όμως, είμαστε μπροστά σε ένα φαινόμενο που μέσα από την τραπ νομιμοποιούνται πράγματα απαράδεκτα . Δηλαδή, ο τρόπος που μιλάνε για τις γυναίκες μου φαίνεται αδιανόητο πώς ένα νέο κορίτσι ακούει αυτά τα τραγούδια, που είναι τόσο υποτιμητικά, και δεν διαμαρτύρεται, και θαυμάζει τον καλλιτέχνη. Το βλέπω κι εγώ με μία απορία. (…) Η νέα γενιά έχει ανάγκη από μία επαναστατική μουσική».
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.