Ελιές στην Βρετανική ομίχλη

Σε μία από τις πιο θερμές και ξηρές περιοχές του Ηνωμένου Βασιλείου, στο νοτιοανατολικό Κεντ, η οικογένεια Davy αποφάσισε το 2002 να μετατρέψει την έμπνευση του μήνα του μέλιτος στην Ιταλία σε πράξη: φύτεψαν δύο στρέμματα με ελιές. Σήμερα, τα περίπου 200 δέντρα τους, κυρίως ποικιλίες Frantoio και Leccino, παράγουν εξαιρετικής ποιότητας επιτραπέζιες ελιές και ελαιόλαδο με νότες κανέλας και φρέσκου χόρτου, που ενισχύονται από τη θαλασσινή αύρα της Βόρειας Θάλασσας και του Ατλαντικού Ωκεανού.
Παρότι η εγχώρια παραγωγή παραμένει χαμηλή σε όγκο, το ενδιαφέρον για την καλλιέργεια ελιάς στο Ηνωμένο Βασίλειο αυξάνεται, ειδικά με φόντο τις κλιματικές αλλαγές που ευνοούν τις ήπιες θερμοκρασίες και τα μικρότερα διαστήματα παγετού.
Στην Κορνουάλη, ένα ακόμη παράδειγμα αυτής της αγροτικής πρωτοβουλίας βρίσκεται στην περιοχή Roseland, όπου ο Nik Butcher και μια ομάδα ενθουσιωδών κατοίκων ξεκίνησαν το πρότζεκτ ValleRuan. Η ιδέα γεννήθηκε σε μια απλή κουβέντα σε παμπ και εξελίχθηκε σε έναν ελαιώνα 500 δέντρων με ποικιλίες Picual και Arbequina. Παράγονται περίπου 2,5 λίτρα ανά δέντρο, με έντονο, αλμυρό γευστικό προφίλ που αντικατοπτρίζει το παράκτιο μικροκλίμα.
Το πρότζεκτ ακολουθεί μια αυστηρά βιώσιμη, συνεργατική προσέγγιση, χωρίς φυτοφάρμακα ή μηχανήματα. Η συγκομιδή γίνεται χειρωνακτικά, με τη βοήθεια της κοινότητας, ενώ οι ημέρες τρύγου τελειώνουν σε πικνίκ μεταξύ φίλων και γειτόνων. Το μέγεθος του εγχειρήματος παραμένει σκόπιμα μικρό – λιγότερα από 10.000 δέντρα – για να διατηρηθεί η ποιότητα και ο χαρακτήρας.
Πηγή: Huan Vilar
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.