Αγροτικές Ειδήσεις: Όταν οι αγρότες περιμένουν απαντήσεις
  							
					 		 
Στην ελληνική ύπαιθρο, η αναμονή έχει γίνει τρόπος ζωής. Μετά τις δηλώσεις και τις εξαγγελίες, οι αγρότες μένουν αντιμέτωποι με τη σιωπή των θεσμών.
Καθώς το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων περνά από συνεχείς ανακατατάξεις, ο αγροτικός κόσμος παραμένει εγκλωβισμένος ανάμεσα σε υποσχέσεις και καθυστερήσεις. Οι πληρωμές, οι αποζημιώσεις και η αντιμετώπιση ζωονόσων παραμένουν ανοιχτές πληγές σε ένα τοπίο όπου η διοικητική σταθερότητα δείχνει να είναι ζητούμενο.
Τα τελευταία χρόνια, το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (ΥπΑΑΤ) μοιάζει να κινείται διαρκώς μέσα σε έναν κύκλο αλλαγών, μετακινήσεων και ανακατατάξεων. Κάθε νέος ανασχηματισμός φέρνει στην επιφάνεια το γνώριμο μείγμα σχολίων, προσδοκιών και επιφυλάξεων· ωστόσο, πίσω από τη θεσμική κινητικότητα, οι αγρότες της χώρας βιώνουν μια πιο απτή, πιο σιωπηρή πραγματικότητα: την έλλειψη σταθερότητας και τη δυσκολία να ληφθούν σαφείς και γρήγορες αποφάσεις για ζητήματα που καθορίζουν την καθημερινότητά τους.
Στο παρασκήνιο των διοικητικών αλλαγών, οι αγρότες αναμένουν πληρωμές που καθυστερούν, αποζημιώσεις που δεν καταβάλλονται εγκαίρως και πρωτόκολλα για ζωονόσους που ενεργοποιούνται με καθυστέρηση. Παρά τις διαβεβαιώσεις για επιτάχυνση των διαδικασιών, οι γραφειοκρατικές καθυστερήσεις εξακολουθούν να λειτουργούν ως τροχοπέδη σε ένα σύστημα που οφείλει να λειτουργεί με ταχύτητα και διαφάνεια.
Η έλλειψη συντονισμού μεταξύ των υπηρεσιών του ΥπΑΑΤ, του ΟΠΕΚΕΠΕ και του ΕΛΓΑ έχει γίνει σχεδόν μόνιμο φαινόμενο. Οι αναφορές για ασυνεπείς ελέγχους, μεταβαλλόμενα χρονοδιαγράμματα πληρωμών και καθυστερημένες εκτιμήσεις ζημιών αποτυπώνουν μια κατάσταση διοικητικής κόπωσης που επιβαρύνει την αγροτική οικονομία. Ο αγροτικός κόσμος, αντί να σχεδιάζει την επόμενη καλλιεργητική του περίοδο, βρίσκεται να υπολογίζει ποια υπόσχεση θα τηρηθεί και πότε.
Παράλληλα, η αναδιάρθρωση των υπηρεσιών και η δημιουργία νέων ομάδων και επιτροπών, αν και προβάλλονται ως μέτρα εκσυγχρονισμού, συχνά λειτουργούν ως πρόσθετα επίπεδα διοίκησης χωρίς ορατό αποτέλεσμα στο πεδίο. Για τον παραγωγό που αναμένει την αποζημίωση για την ευλογιά ή για τον κτηνοτρόφο που προσπαθεί να αντικαταστήσει το χαμένο ζωικό του κεφάλαιο, η πολιτική κινητικότητα δεν σημαίνει τίποτα αν δεν μεταφραστεί σε πράξη.
Η πραγματικότητα είναι πως η αγροτική πολιτική, για να αποδώσει, χρειάζεται συνέχεια, τεχνογνωσία και διοικητική σταθερότητα στοιχεία που λείπουν κάθε φορά που ένα νέο σχήμα αναλαμβάνει να «επανεκκινήσει» το σύστημα. Οι αποφάσεις για πληρωμές, ενισχύσεις, ελέγχους και επενδύσεις δεν μπορούν να περιμένουν τον επόμενο κύκλο ανακοινώσεων ή τις ισορροπίες ενός πολιτικού σχεδιασμού.
Σε αυτό το πλαίσιο, η ανησυχία των αγροτών δεν είναι απλώς οικονομική αλλά αντικατοπτρίζει τη δυσπιστία προς ένα κράτος που, ενώ ανασχηματίζεται, δείχνει να ξεχνά την ουσία ότι η γεωργία δεν περιμένει. Οι καλλιέργειες συνεχίζουν να αναπτύσσονται, τα ζώα χρειάζονται φροντίδα, και οι άνθρωποι της υπαίθρου ζητούν, απλώς, αποφάσεις που να λαμβάνονται στην ώρα τους.
Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.




