Washington Monthly: Η ελληνική ναυτική υπερδύναμη ως στρατηγικό απόθεμα

Με ένα κύριο σημερινό άρθρο του στην Washington Monthly, o Μάρκος Κουναλάκης,  επισκέπτης ερευνητής του Ιδρύματος Hoover, ο οποίος διδάσκει το τελικό μάθημα Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, αναφέρεται στις αναξιοποίητες από το ΝΑΤΟ δυνατότητες της Ελλάδας, ως ναυτικής υπερδύναμης.

Σύμφωνα με την ανάλυση του Έλληνα Καθηγητή, για πρώτη φορά μετά από δύο δεκαετίες, οι ΗΠΑ δεν συμμετείχαν στη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ τον Δεκέμβριο. Η κίνηση αυτή αντανακλά τη δυσαρέσκεια της κυβέρνησης Τραμπ για δύο βασικούς λόγους: τις μονομερείς ειρηνευτικές πρωτοβουλίες του Προέδρου για την Ουκρανία και τη συνεχιζόμενη «κόπωση» από τις χαμηλές αμυντικές δαπάνες των Ευρωπαίων. Ωστόσο, η εμμονή στο όριο του 2% του ΑΕΠ αποδεικνύεται μια απλοϊκή μέτρηση που εστιάζει στα χρήματα και όχι στη στρατηγική ικανότητα.

Το έλλειμμα στα Logistics: Ο αδύναμος κρίκος της Δύσης

Ενώ το ΝΑΤΟ εστιάζει σε μαχητικά και τανκς, παραβλέπει τον κρίσιμο παράγοντα της εφοδιαστικής αλυσίδας (logistics). Η ικανότητα θαλάσσιας μεταφοράς δυνάμεων είναι σε οριακό σημείο:

ΗΠΑ: Ο εφεδρικός στόλος (RRF) αποτελείται από γερασμένα πλοία 50 ετών, με αμφίβολη ετοιμότητα.

Κίνα: Κυριαρχεί παγκοσμίως, ελέγχοντας το 50% της ναυπηγικής παραγωγής και ενσωματώνοντας τον εμπορικό της στόλο στη στρατιωτική της στρατηγική.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

ΝΑΤΟ: Αντιμετωπίζει ένα «σιωπηλό» αλλά επικίνδυνο κενό στην ικανότητα μεταφοράς υλικού σε περίπτωση σύγκρουσης στη Βαλτική ή την Ταϊβάν.

Ελλάδα: Η ναυτική υπερδύναμη της Συμμαχίας

Εδώ αναδεικνύεται η «μυωπία» του κανόνα του 2%. Η Ελλάδα δεν είναι μόνο συνεπής στις αμυντικές δαπάνες (3,76% του ΑΕΠ), αλλά προσφέρει κάτι πολύ πολυτιμότερο: τον έλεγχο του 20% της παγκόσμιας εμπορικής ναυτιλίας.

Οι Έλληνες εφοπλιστές διαθέτουν χιλιάδες σύγχρονα δεξαμενόπλοια (LNG, πετρελαίου) και φορτηγά πλοία. Βάσει νόμου, σε περίπτωση πολέμου, η Αθήνα μπορεί να επιτάξει αυτόν τον στόλο, προσφέροντας στο ΝΑΤΟ μια υλικοτεχνική ραχοκοκαλιά που ξεπερνά τις δυνατότητες όλων των υπόλοιπων συμμάχων μαζί.

Πρόταση για μια νέα στρατηγική λογιστική

Η ναυτιλιακή ισχύς πρέπει να αναγνωριστεί επίσημα ως αμυντική συνεισφορά. Η πρόταση περιλαμβάνει:

Πίστωση Χωρητικότητας: Χώρες όπως η Ελλάδα και η Νορβηγία να πιστώνονται μέρος της αξίας του εμπορικού τους στόλου στις υποχρεώσεις τους προς το ΝΑΤΟ.

Κίνητρα Επαναπατρισμού: Η αναγνώριση αυτή θα ενθαρρύνει τους εφοπλιστές να επιστρέψουν στις εθνικές σημαίες (αντί για Παναμά/Λιβερία), ενισχύοντας τη νομική δυνατότητα επίταξης.

Εκπαίδευση & Ναυπηγεία: Επένδυση στο ανθρώπινο κεφάλαιο των ναυτικών, που είναι αδύνατον να αναπληρωθεί σε ώρα κρίσης.

Ιστορικά Διδάγματα: Από τη Nortraship στα Φώκλαντ

Η ιστορία επιβεβαιώνει τη σημασία των εμπορικών πλοίων:

Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο νορβηγικός εμπορικός στόλος (Nortraship) θεωρήθηκε από τον Τσώρτσιλ πιο πολύτιμος από ένα εκατομμύριο στρατιώτες.

Στον Πόλεμο των Φώκλαντ (1982), η Βρετανία νίκησε χάρη στην επίταξη 50 εμπορικών σκαφών (συμπεριλαμβανομένου του QE2).

Συμπέρασμα

Ο Μάρκος Κουναλάκης καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το ΝΑΤΟ, ως κατεξοχήν ναυτική συμμαχία, πρέπει να σταματήσει να αγνοεί την ισχύ που βρίσκεται στην ανοιχτή θάλασσα. Τα ελληνικά πλοία δεν είναι απλώς εμπορικά στοιχεία· είναι ένα στρατηγικό απόθεμα που μπορεί να κρίνει την έκβαση της επόμενης μεγάλης κρίσης. Η ελευθερία της Δύσης ίσως βασιστεί, για άλλη μια φορά, στα κύτη που είναι έτοιμα να υπηρετήσουν τον σκοπό της.

Δείτε επίσης:

Σχετικά άρθρα:

Μουρατίδης κατά Μαζωνάκη: «Ντύνεται σαν 15χρονος! Στις εμφανίσεις του αλλού πατάει και αλλού βρίσκεται» Μέσα στο βράδυ ξέσπασε φωτιά στην Πάρνηθα «Αρνητική πρωτιά» για την Ελλάδα στο κόστος στέγασης – Οι νέοι φεύγουν από το πατρικό τους μετά τα 30! Μενίδι: ΙΧ «καρφώθηκε» σε δέντρο – Τραυματίστηκε σοβαρά ο οδηγός