Στα όρια της ασφυξίας η ρευστότητα των αγροτικών μονάδων, λήγουν… γραμμάτια αυτό το καλοκαίρι

Αρχική / Ροή Ειδήσεων / Στα όρια της ασφυξίας η ρευστότητα των αγροτικών μονάδων, λήγουν… γραμμάτια αυτό το καλοκαίρι

Στα όρια της ασφυξίας η ρευστότητα των αγροτικών μονάδων, λήγουν… γραμμάτια αυτό το καλοκαίρι

Οι εξελίξεις τον τελευταίο καιρό φαίνεται να επιταχύνουν τον αργό… θάνατο των αγροτικών εκμεταλλεύσεων που μοιάζει να υπηρετεί η κυβερνητική αδιαφορία για τα θέματα του αγροτικού τομέα, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό και για τα μελλούμενα στην πολιτική σκακιέρα.

Ξεφυλλίστε σε υψηλή ανάλυση την εβδομαδιαία Agrenda

Όλα αρχίζουν και τελειώνουν βέβαια από το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας της ελληνικής γεωργίας. Οι αγροτικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα χάνουν ένα μετά το άλλο τα τρένα του εκσυγχρονισμού, η οικονομική τους δραστηριότητα δεν αφήνει περιθώρια για νέες επενδύσεις και την ίδια στιγμή, οι καλλιεργητικές επιλογές, ειδικά στην κατηγορία των αροτραίων, μειώνονται με τη μετάβαση στις πολυετείς να μοιάζει όλο και πιο δύσκολη για ένα μεγάλο φάσμα των επαγγελματιών του χώρου.

Τα ζαχαρότευτλα έφυγαν εδώ και χρόνια από τον καλλιεργητικό χάρτη της χώρας μετά το ναυάγιο της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, το σκληρό σιτάρι έχει κάποιο νόημα μόνο για εκμεταλλεύσεις που μετρούν πάνω από 1.000 στρέμματα, το καλαμπόκι πιέζεται πολύ από τις εισαγωγές και το βαμβάκι συντηρείται μόνο με κοινοτικές ενέσεις όπως η ειδική ενίσχυση, το πρόγραμμα απονιτροποίησης κ.α.

Πόσοι πραγματικοί καλλιεργητές και όχι απλοί ιδιοκτήτες αγροτικών εκτάσεων θα επιλέξουν αυτό το φθινόπωρο το σκληρό σιτάρι, αν η τιμή παραμείνει στα 22 με 23 λεπτά το κιλό; Να σημειωθεί εδώ ότι οι μεγαλύτερες ποσότητες σκληρού κορυφαίας ποιότητας έχουν φύγει φέτος από τα κτήματα με ανοιχτή τιμή, η οποία μάλιστα παραμένει ανοιχτή όσο η τιμή του προϊόντος παραμένει καθηλωμένη στα επίπεδα της συγκομιδής ή και κάτω από αυτά.

Από την άλλη πλευρά, οι εναλλακτικές επιλογές είναι ελάχιστες και σίγουρα όλες απαιτούν μεγαλύτερη επένδυση κεφαλαίου, το οποίο, υπό τις παρούσες συνθήκες δεν φαίνεται να υπάρχει. Οι υψηλές τιμές των ετών 2022 και 2023 που λόγω των διεθνών πληθωριστικών πιέσεων έδωσαν μια μικρή ανάσα για τις αγροτικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα, υποχρεώνουν σήμερα μεγάλο αριθμό εκμεταλλεύσεων να επανεξετάσουν την αποδοτικότητά τους σε οικονομικό επίπεδο.

Ένα άλλο οξύμωρο έχει να κάνει με την κατάσταση που επικρατεί στον τομέα της αγροτικής γης. Η αύξηση στις τιμές των ακινήτων γενικώς φαίνεται να ασκεί ανοδική

πίεση και στις τιμές της αγροτικής γης, με τους ιδιοκτήτες να ζητούν επίμονα αύξηση των ενοικίων, χωρίς αυτό να δικαιολογείται βέβαια από την οικονομική αποδοτικότητα των εκμεταλλεύσεων. Τόσο η πρόσοδος που προέρχεται από την αγορά όσο και η υποστήριξη που παρέχεται από τις κοινοτικές ενισχύσεις, βαίνουν σταθερά μειούμενες.

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, η ζημιά που έχει κάνει ο ΟΠΕΚΕΠΕ είναι ανυπολόγιστη. Εκτός της τεράστιας διαρροής πόρων προς άγνωστες κατευθύνσεις και σίγουρα όχι προς τις τσέπες των πραγματικών παραγωγών, μια χαώδης και κοστοβώρα διαδικασία (σε χρόνο και χρήμα), έχει βάλει στην άκρη κάθε είδους σχεδιασμό ανάπτυξης της ελληνικής γεωργίας με βάση τις πραγματικές δυνατότητες της χώρας και τις διαμορφούμενες συνθήκες της διεθνούς ζήτησης.

Παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα, η αγροτική παραγωγή στη χώρα μας δεν κατάφερε να βρει τη θέση του ως τουριστικό προϊόν και την ίδια στιγμή, το τουριστικό προϊόν δυσκολεύεται να βρει τη φυσιογνωμία που θα μπορούσε να έχει σε μια χώρα με τεράστια βιοποικιλότητα και ξεχωριστές γευστικές δημιουργίες.

Εκεί που θα μπορούσε κάθε χωριό να είναι ένας μικρός παράδεισος, η ελληνική επαρχία βιώνει τη μεγαλύτερη παρακμή της σύγχρονης νεοελληνικής ιστορίας, χωρίς κάποιος εκ των ιθυνόντων να αντιλαμβάνεται το έγκλημα που συντελείται στην ομορφότερη από πλευράς φυσικού τοπίου χώρα του κόσμου.

Υπ’ αυτή την έννοια θα είχε ενδιαφέρον να ακούσει κανείς από τα χείλη του Έλληνα πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, όχι μόνο πόσους απατεώνες εντοπίσει από αυτούς στους οποίους η ίδια η Πολιτεία προσέφερε «απλόχερα» υπέρογκες επιδοτήσεις αλλά με ποιο σχέδιο θα προχωρήσει από δω και μπρος η αποκατάσταση του Έλληνα παραγωγού και η βιώσιμη ανάπτυξη της υπαίθρου.

Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.‌‌