Μεγαλύτερη βάση δεδομένων για τα μεσογειακά δέντρα
Ένα διεθνές δίκτυο 30 επιστημόνων, που συντονίζεται από το INRAE και το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Δασών (EFI) και περιλαμβάνει το Πανεπιστήμιο Aix-Marseille, το Πανεπιστήμιο του Μονπελιέ, το ONF και το MNHN, κατέστησε δυνατή την καταγραφή 496 ειδών και 147 υποειδών δέντρων στην περιοχή της Μεσογείου.
Αυτά τα δεδομένα ανοιχτού κώδικα, τα οποία παρέχουν πληροφορίες σχετικά με τον κίνδυνο εξαφάνισης και τη γενετική ποικιλότητα των ειδών, είναι απαραίτητα για τη διατήρηση και την αποκατάσταση των δασών, μεταξύ άλλων. Τα αποτελέσματα δημοσιεύονται στις τρέχουσες δασικές εκθέσεις.
Ενώ μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για τα δάση είναι η προσαρμογή στις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής και η συμβολή στον μετριασμό της, τα μεσογειακά δέντρα δεν λαμβάνονται επαρκώς υπόψη στις πολιτικές για την προστασία και την αειφόρο διαχείριση των δασών.
Αντιμέτωποι με την έλλειψη γνώσεων σχετικά με τα δέντρα στην περιοχή της Μεσογείου, 30 ερευνητές με έδρα τη Βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή και τη Νότια Ευρώπη, συντονισμένοι από το INRAE και το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Δασών (EFI), και με τη συμμετοχή του Πανεπιστημίου Aix Marseille, του Πανεπιστημίου του Μονπελιέ, του ONF και του MNHN, συνέλεξαν και ανέλυσαν ένα μεγάλο σύνολο δεδομένων παρουσίας/απουσίας που καλύπτουν όλες τις γεωγραφικές περιοχές με μεσογειακό κλίμα στην Αφρική, Ασία και Ευρώπη. Απαριθμούν 496 είδη και 147 υποείδη σε 111 γένη, συμπεριλαμβανομένων 48 ειδών και 8 υποειδών που προηγουμένως θεωρούνταν θάμνοι ενώ σχηματίζουν δέντρα στη φυσική τους κατάσταση στην περιοχή της Μεσογείου.
Ο κατάλογος καλύπτει 39 βοτανικά εδάφη, διακριτές μεσογειακές γεωγραφικές περιοχές εντός της ίδιας χώρας (π.χ. διάκριση μεταξύ ηπειρωτικής Γαλλίας και Κορσικής). Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι ο αριθμός των ενδημικών ειδών δέντρων, δηλαδή των ειδικών ειδών μιας δεδομένης βοτανικής περιοχής, δεν ήταν ομοιόμορφος από τη μία περιοχή στην άλλη, με 150 ενδημικά είδη στην Ισπανία, 139 στην ηπειρωτική Γαλλία, 277 στην Τουρκία, 57 στην Αλγερία και 102 στη Σικελία. Ο κίνδυνος εξαφάνισης είναι πολύ ελλιπώς ενημερωμένος με μια αξιολόγηση στην Κόκκινη Λίστα της IUCN, που λείπει για σχεδόν τα μισά είδη. Αν και δεν μπόρεσε να ανιχνευθεί γεωγραφική τάση, ο πλούτος των ειδών συσχετίζεται θετικά με την επιφάνεια των βοτανικών εδαφών και τη γεωμορφολογική ετερογένειά τους.
Η γενετική ποικιλότητα τεκμηριώνεται μόνο για το ένα τρίτο των ειδών που απογράφονται, τα οποία είναι κυρίως οικονομικά σημαντικά είδη. Από τα 169 είδη για τα οποία υπάρχει διαθέσιμη μελέτη της γενετικής ποικιλότητάς τους, το 43% είναι γνωστό για τουλάχιστον μία χρήση όσον αφορά τους πόρους τροφής ή ξύλου.
Αυτά τα αποτελέσματα και τα κενά που επισημαίνουν υπογραμμίζουν τη σημασία της αυξημένης συνεργασίας, όπως συνιστάται από το Στρατηγικό Σχέδιο Έρευνας για το Μεσογειακό Δάσος 2030, για την αποτελεσματική διατήρηση των δέντρων στα μεσογειακά δάση. Τα δεδομένα είναι ελεύθερα προσβάσιμα στην πλατφόρμα Recherche Data Govt. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν από επιστήμονες, διαχειριστές δασών και για την υποστήριξη εθνικών και περιφερειακών πολιτικών για τη διατήρηση των δασικών γενετικών πόρων, την οικολογική αποκατάσταση και την αειφόρο διαχείριση των δασών.
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.
