Δυνατότητα για μερίδια σε έργα του Ρέμπραντ

Όμως δεν θα πουληθούν τα ίδια τα έργα, αλλά μόνο… εικονικά μερίδια των πινάκων. Στην περίπτωση των έργων του Ρέμπραντ θα διατεθεί μεγάλος αριθμός μεριδίων, τόσων ώστε να μπορούν να επενδύσουν και εκείνοι που δεν μπορούν να δώσουν πολλά χρήματα.

«Πιστεύω πως ο καλύτερος τρόπος να ενθουσιαστεί ο κόσμος με τον Ρέμπραντ είναι να δώσουμε τη δυνατότητα σε εκατομμύρια, ίσως και δεκάδες εκατομμύρια απλών ανθρώπων, να αποκτήσουν έναν Ρέμπραντ», δήλωσε ο Κάπλαν σε πρόσφατη συνέντευξή του. Αλλά τι ακριβώς έχει κανείς στην «ιδιοκτησία» του σε τέτοιες περιπτώσεις;

Μία διαφορετική επένδυση

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι θέλουν να έχουν στην κατοχή τους έργα τέχνης. Άλλοι απολαμβάνουν να έχουν συλλογές με έργα τέχνης, να τα βλέπουν, να τα δανείζουν σε εκθέσεις. Άλλοι πάλι επενδύουν στην τέχνη με σκοπό να βγάλουν κέρδος από τη μεταπώληση των έργων.

Με την ανάπτυξη των τεχνολογιών blockchain δημιουργήθηκε η δυνατότητα ψηφιοποίησης έργων τέχνης και διαίρεσής τους σε εικονικά κλάσματα που μπορούν να αγοραστούν και να πωληθούν ξεχωριστά. Η διαδικασία αυτή είναι γνωστή ως «fractional ownership» (μερική ιδιοκτησία). Αυτό ακριβώς θα συμβεί στην περίπτωση της Leiden Collection. Δεν θα διαιρεθεί δηλαδή το ίδιο το έργο τέχνης, αλλά η ιδιοκτησία του. Το έργο, έτσι, θα ανήκει συνολικά σε όλους τους κατόχους μεριδίων. Ο Τόμας Κάπλαν έχει ήδη δηλώσει πως θα διατηρήσει το πλειοψηφικό πακέτο, προκειμένου να συνεχίσει να δανείζει τη συλλογή σε μουσεία.

Με αυτόν τον τρόπο πολλοί θα μπορούν στο μέλλον να κατέχουν μερίδια έργων του Ρέμπραντ, πιθανώς χωρίς ποτέ να τα δουν από κοντά. Η αξία για τον επενδυτή θα έγκειται αφ’ ενός στην ελπίδα για αύξηση της αξίας του μεριδίου του και αφ’ ετέρου στην «αφηγηματική αξία» της επένδυσης – ότι ο επενδυτής μπορεί να πει δηλαδή πως «έχει» έναν πίνακα του Ρέμπραντ.

Εκδημοκρατισμός της αγοράς τέχνης;

Όσο εντυπωσιακή κι αν ακούγεται η πρωτοβουλία, ο ειδικός της αγοράς τέχνης Ντιρκ Μπολ από τον οίκο δημοπρασιών Christie’s δεν θεωρεί πως πρόκειται για κάτι επαναστατικό. Παρ’ ότι υπάρχουν πλέον αρκετές πλατφόρμες που προσφέρουν τέτοιες μορφές επενδύσεων, το σύστημα είναι πολύπλοκο. Τα έργα τέχνης γενικώς δεν αποτελούν ένα «εύκολο» επενδυτικό προϊόν, μεταξύ άλλων εξαιτίας του υψηλού κόστους ασφάλισης, αποθήκευσης και συντήρησης.

Υπάρχουν δύο τρόποι με τους οποίους οι επενδυτές μπορούν να βγάλουν κέρδος. «Είτε να πουλήσουν τα έργα βγάζοντας κέρδος είτε να δημιουργηθεί μια δευτερογενής αγορά για τα μερίδια. Και αυτά είναι δύο πολύ περίπλοκα ζητήματα», εξηγεί στην DW ο Μπολ. Ο δευτερογενής αυτός εμπορικός κύκλος, η μεταπώληση των μεριδίων, συχνά αποτυγχάνει, επειδή ο αριθμός των μεριδίων είναι μεγαλύτερος από τη ζήτηση.

Όσο αφορά τον λεγόμενο «εκδημοκρατισμό της αγοράς τέχνης» ο Μπολ είναι μάλλον επιφυλακτικός. «Πρόκειται για ένα ωραίο σύνθημα», λέει. «Όμως η αγορά τέχνης είναι ουσιαστικά τόσο δημοκρατική όσο και η αγορά αυτοκινήτων: μπορείτε να αγοράσετε οποιοδήποτε αυτοκίνητο αντέχετε οικονομικά. Ανάλογα με τα χρήματά σας μπορεί να είναι ένα VW Polo ή μια Mercedes S-Class. Είναι απλώς ένα εμπορικό, οικονομικό σύστημα».

Ο ίδιος πάντως προσθέτει ότι μια τέτοια πρωτοβουλία, όπως αυτή του Κάπλαν, μπορεί να αυξήσει το ενδιαφέρον του κοινού για ένα συγκεκριμένο έργο τέχνης ή για έναν καλλιτέχνη – εν προκειμένω για τον Ρέμπραντ.

Προς το παρόν πάντως τα μερίδια της Leiden Collection δεν έχουν διατεθεί στην αγορά. Το πόσο μεγάλη θα είναι η απήχησή τους μένει να φανεί. Αδιαμφισβήτητα όμως θα ήταν ενδιαφέρον, εάν σε μία μάζωξη σε ένα σπίτι γυρίσει κάποιος και πει στους φίλους του: «Α, δεν σου είπα, έχω πλέον στην κατοχή μου έναν αυθεντικό Ρέμπραντ!»

Πηγή: Deutsche Welle

Σχετικά άρθρα:

Η απεργία στα πλοία της Αδριατικής ροκανίζει το εισόδημα των Ελλήνων παραγωγών καρπουζιού – Fresher Προηγμένο σύστημα αντιμετώπισης του δάκου της ελιάς από το Ιόνιο Πανεπιστήμιο Αγροτικές Ειδήσεις: Η αγορά βρώσιμων εντόμων απογειώνεται – Στα 3,7 δισ. δολάρια έως το 2030 Συμβόλαια ξυπνούν αλυσίδα παραγωγής και εμπορίας κρέατος