Άρθρο – κόλαφος του Καθηγητή Θ. Καρυώτη: Οι ΗΠΑ επιδιώκουν συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της Ελλάδας με την Τουρκία!

Με ένα αναλυτικό άρθρο του στο hellasjournal, ο καθηγητής Θεόδωρος Καρυώτης από την Ουάσιγκτον, ο πλέον ειδικός σε ζητήματα ΑΟΖ, καταγγέλλει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν συνεκμετάλλευση ή καλύτερα συνδιαχείριση των υδρογονανθράκων της Ελλάδας με την Τουρκία!

Ποιος είναι ο Θεόδωρος Καρυώτης

Ο Θεόδωρος Καρυώτης γεννήθηκε στην Αθήνα. Έφυγε από την Ελλάδα το καλοκαίρι του 1967, όταν τελείωσε τη θητεία του στην Αεροπορία, για να συνεχίσει τις σπουδές του στις Οικονομικές Επιστήμες στον Καναδά και στην Αμερική. Ζει στην Ουάσινγκτον από το 1972.

Διορίστηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου Οικονομικός Σύμβουλος στην Πρεσβεία της Ουάσινγκτον, όταν το ΠΑΣΟΚ ήρθε για πρώτη φορά στην εξουσία.

Υπήρξε μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στην Τρίτη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας και στην Αρχή των Θαλάσσιων Βυθών.

Διδάσκει Πολιτική Οικονομία στην Ουάσινγκτον.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Θεωρείται ο πρώτος Έλληνας που ασχολήθηκε με το θέμα της ΑΟΖ και πρόσφατα οι ιδέες του άρχισαν να συζητιούνται ευρέως. Δυστυχώς, αυτή την περίοδο, που λαμβάνονται σημαντικές αποφάσεις για την ΑΟΖ, δεν έχει ζητηθεί η γνώμη του από την ελληνική κυβέρνηση.

Ολόκληρο το άρθρο του καθηγητή Καρυώτη:

Η νέα Αμερικανίδα πρέσβης στην Αθήνα Κίμπερλι Γκιλφόιλ δείχνει αξιοσημείωτη δραστηριότητα στην κοσμική και πολιτική ζωή της Αθήνας. Μέχρι όμως να διαμορφωθεί η αμερικανική πολιτική στην Ανατολική Μεσόγειο και διαπιστωθεί κατά πόσον αυτή εξυπηρετεί τα ελληνικά συμφέροντα ,η δική της επιρροή παραμένει προς εξακρίβωση.

Ενα σημαντικό ζήτημα πάντως στο οποίο η νέα πρεσβης θα πρέπει να εντρυφήσει είναι της ΑΟΖ στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο , όπου το αμερικανικό ενδιαφέρον στο παρελθόν δεν απέβη θετικό για την Ελλάδα.

Οι Αμερικανοί από την δεκαετία του 1960, επί πρωθυπουργίας του γέρου της δημοκρατίας Γεώργιου Παπανδρέου γνώριζαν ότι η θάλασσα της Τουρκίας δεν διαθέτει υδρογονάνθρακες.

Το 1984 σε μια απόρρητη έκθεση της CIA που κάλυπτε όλα τα θέματα της ελληνοτουρκικής διαφοράς υπάρχει και μια αναφορά που έχει σχέση με το θέμα των υδρογονανθράκων στο Αιγαίο ME μια πολύ σημαντική και κρίσιμη διαπίστωση «δεν υπάρχουν σημαντικές ποσότητες υδρογονανθράκων στο Αιγαίο Πέλαγος».

ΧΑΡΤΗΣ ΠΙΘΑΝΩΝ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ ΣΤΗΝ ΜΕΣΟΓΕΙΟ

Από αυτό τον χάρτη βλέπουμε ότι το Αιγαίο Αρχιπέλαγος δεν διαθέτει υδρογονάνθρακες και αυτός είναι ο λόγος που η Τουρκία έχει στρέψει την προσοχή της στην Ανατολική Μεσόγειο.

Έτσι από καιρό τώρα, οι Αμερικανοί επιθυμούν να βοηθήσουν την Τουρκία να πάρει ένα μέρος των δικών μας υδρογονανθράκων από την δική μας ΑΟΖ!

Πέρασαν 40 χρόνια από τότε που ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος ανακήρυξε την κυπριακή ΑΟΖ και οι ελληνικές κυβερνήσεις αρνήθηκαν να οριοθετήσουν την ΑΟΖ της Ελλάδας με αυτή της Κύπρου. Κάτι πάει πολύ στραβά.

Η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει σε έξι οριοθετήσεις ΑΟΖ με τα έξι παράκτια κράτη με τα οποία έχει θαλάσσια σύνορα. Έχει κάνει μιάμιση οριοθέτηση με την Ιταλία και την Αίγυπτο και σκέπτεται να προχωρήσει και με τις υπόλοιπες εκτός Κύπρου!

Η Οριοθέτηση ΑΟΖ Ελλάδας με Κύπρο

Το σύμπλεγμα του Καστελλόριζου είναι αυτό που μας δείχνει ξεκάθαρα ότι η ΑΟΖ της Ελλάδας ακουμπάει την ΑΟΖ της Κύπρου

Υπάρχουν τέσσερεις βασικές θέσεις που δεν αμφισβητεί κανείς σε σχέση με την ΑΟΖ:

1. Η ΑΟΖ αποτελεί πλέον, χωρίς καμία αμφιβολία, μέρος του εθιμικού διεθνούς δικαίου, μια και η UNCLOS έχει ήδη τεθεί σε ισχύ. Η σύμβαση άνοιξε προς υπογραφή στις 10 Δεκεμβρίου 1982 και τέθηκε σε ισχύ στις 16 Νοεμβρίου 1994 με την κατάθεση του 60ου εγγράφου επικύρωσης. Η σύμβαση επικυρώθηκε από 167 κράτη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

2. Η ΑΟΖ, αντίθετα από την υφαλοκρηπίδα, δεν ανήκει στο παράκτιο κράτος ipso jure, αλλά πρέπει σαφώς να ανακηρυχθεί από αυτό. Εάν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, η ΑΟΖ απλώς δεν υφίσταται. Η θαλάσσια περιοχή (η επιφάνεια και τα υπερκείμενα ύδατα) που δεν θα ανακηρυχθεί ως ΑΟΖ, παραμένει νομικώς ως μέρος της ανοικτής θάλασσας.

3. Το νομικό περιεχόμενο αυτού του νέου θεσμού του διεθνούς δικαίου, διέπεται από το 5ο Μέρος της UNCLOS, όπου ορίζεται ότι τα παράκτια κράτη δεν μπορούν να υπερβαίνουν τους περιορισμούς που τους έχουν επιβληθεί σχετικά με τα δικαιώματά, τις δικαιοδοσίες και τις υποχρεώσεις τους. Tο παράκτιο κράτος δεν μπορεί να δημιουργήσει μια ΑΟΖ που υπερβαίνει τα 200 ν.μ.

4. Κανένα κράτος ή ομάδα κρατών δεν έχει το δικαίωμα να ισχυρισθεί ότι κάποιο παράκτιο κράτος δεν μπορεί να ανακηρύξει την δική του ΑΟΖ. Αν και πότε ένα παράκτιο κράτος ανακηρύξει την ΑΟΖ του επαφίεται εντελώς στη δική του δικαιοδοσία.

Ο δεύτερος δείχνει επακριβώς τα όρια της τουρκικής ΑΟΖ και βρίσκεται στο Γραφείο του Γεωγράφου (Office of Geographer) στο State Department. Είναι αυτός που είχα και εγώ δημοσιεύσει στο τέλος της δεκαετίας του 1980 με βάση τη μέση γραμμή.

ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΑΟΖ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Να υπενθυμίσουμε στον Ντόναλντ Τραμπ ότι η Αμερική, που απέχει μόλις 90 μίλια από τη Κούβα, δεν τόλμησε να ισχυρισθεί ότι η Κούβα, επειδή είναι νησί, δεν έχει πλήρη δικαιώματα σε ΑΟΖ, αλλά οριοθέτησε την ΑΟΖ ανάμεσα στα δύο κράτη χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της “μέσης γραμμής”, δηλαδή τη μέθοδο που τόσο απεχθάνονται οι Τούρκοι.

Υπάρχουν τέσσερεις βασικές θέσεις που δεν αμφισβητεί κανείς σε σχέση με την ΑΟΖ:

1. Η ΑΟΖ αποτελεί πλέον, χωρίς καμία αμφιβολία, μέρος του εθιμικού διεθνούς δικαίου, μια και η UNCLOS έχει ήδη τεθεί σε ισχύ. Η σύμβαση άνοιξε προς υπογραφή στις 10 Δεκεμβρίου 1982 και τέθηκε σε ισχύ στις 16 Νοεμβρίου 1994 με την κατάθεση του 60ου εγγράφου επικύρωσης. Η σύμβαση επικυρώθηκε από 167 κράτη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

2. Η ΑΟΖ, αντίθετα από την υφαλοκρηπίδα, δεν ανήκει στο παράκτιο κράτος ipso jure, αλλά πρέπει σαφώς να ανακηρυχθεί από αυτό. Εάν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, η ΑΟΖ απλώς δεν υφίσταται. Η θαλάσσια περιοχή (η επιφάνεια και τα υπερκείμενα ύδατα) που δεν θα ανακηρυχθεί ως ΑΟΖ, παραμένει νομικώς ως μέρος της ανοικτής θάλασσας.

3. Το νομικό περιεχόμενο αυτού του νέου θεσμού του διεθνούς δικαίου, διέπεται από το 5ο Μέρος της UNCLOS, όπου ορίζεται ότι τα παράκτια κράτη δεν μπορούν να υπερβαίνουν τους περιορισμούς που τους έχουν επιβληθεί σχετικά με τα δικαιώματά, τις δικαιοδοσίες και τις υποχρεώσεις τους. Tο παράκτιο κράτος δεν μπορεί να δημιουργήσει μια ΑΟΖ που υπερβαίνει τα 200 ν.μ.

4. Κανένα κράτος ή ομάδα κρατών δεν έχει το δικαίωμα να ισχυρισθεί ότι κάποιο παράκτιο κράτος δεν μπορεί να ανακηρύξει την δική του ΑΟΖ. Αν και πότε ένα παράκτιο κράτος ανακηρύξει την ΑΟΖ του επαφίεται εντελώς στη δική του δικαιοδοσία.

Έχουμε ή δεν έχουμε ΑΟΖ;

Μια ερώτηση που ταλαιπωρεί αρκετούς αναλυτές και δημοσιογράφους. Εκείνο που εντελώς μας έχει διαφύγει είναι ότι η Ελλάδα έχει, επίσης, θεσπίσει ΑΟΖ, χωρίς να το έχει συνειδητοποιήσει ή επισημοποιήσει! Ελάχιστοι (βλέπε Άγγελος Συρίγος) αντιλαμβάνονται ότι η Ελλάδα έχει ήδη ανακηρύξει ΑΟΖ.

Όταν το Ισραήλ, χωρίς να ανακηρύξει ΑΟΖ, οριοθέτησε ΑΟΖ με την Αίγυπτο και την Κύπρο, αυτομάτως δημιούργησε ΑΟΖ. Έτσι όλοι σήμερα αναγνωρίζουν την ΑΟΖ του Ισραήλ. Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι η UNCLOS επισημαίνει ότι ένα παράκτιο κράτος πρέπει πρώτα να ανακηρύξει και μετά να οριοθετήσει την ΑΟΖ της.

Αλλά αυτή η θέση δεν ισχύει πλέον, διότι υπάρχει το προηγούμενο (precedent) του Ισραήλ και της Βενεζουέλας. Είναι λοιπόν χρήσιμο η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη να κατανοήσει ότι από την στιγμή που οριοθέτησε ΑΟΖ με την Ιταλία και την Αίγυπτο, η χώρα διαθέτει πλέον ΑΟΖ.

Είναι χρήσιμο εδώ, για να καταλάβουμε τι θα συμβεί να δούμε τον χάρτη της συμφωνίας οριοθέτησης ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αίγυπτο.

ΧΑΡΤΗΣ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗΣ ΑΟΖ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΑΙΓΥΠΤΟΥ

Αυτή η οριοθέτηση έγινε μεταξύ 26ου και 28ου Μεσημβρινού, ενώ η σωστή πλήρης οριοθέτηση έπρεπε να γίνει μεταξύ 25ου και 30ου Μεσημβρινού.

Ήταν λάθος η τμηματική οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο, διότι προσπαθώντας να τεμαχίσουμε την παράνομη τουρκολιβυκή συμφωνία, υποκύψαμε στην απαίτηση του Καΐρου να σταματήσουμε στο 28ο Μεσημβρινό, γιατί οι Αιγύπτιοι ήθελαν να δείξουν στους Τούρκους ότι δεν αποκλείουν την προοπτική να έχουν θαλάσσια σύνορα μαζί τους στην Μεσόγειο.

Έτσι εμφανίζεται η Κρήτη με μειωμένη επήρεια και η Ρόδος χωρίς καμία επήρεια! Η άρνηση της Αιγύπτου να οριοθετήσουμε μεταξύ του 28ου και 30ου Μεσημβρινού θα δώσει την ευκαιρία στην Τουρκία να απαιτήσει ότι αυτή η περιοχή ανήκει στην δική της ΑΟΖ!

Σε περίπτωση που οι Αμερικανοί πετύχουν να αρχίσουν συζητήσεις με Αθήνα και Άγκυρα, θα βασιστούν στον παραπάνω χάρτη, όπου η Αθήνα θα ισχυρίζεται ότι η ΑΟΖ της βρίσκεται από τον 25ο Μεσημβρινό μέχρι τον 30ο Μεσημβρινό, ενώ η Τουρκία θα ισχυριστεί ότι η ΑΟΖ της βρίσκεται από τον 25ο Μεσημβρινό μέχρι τον 34ο Μεσημβρινό (παραβιάζοντας την ΑΟΖ της Κύπρου) και ότι έχει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο.

Οι ΗΠΑ πάλι στο προσκήνιο

Οι Αμερικανοί ασχολούνται με την ελληνοτουρκική διαφορά από το 1973, όταν οι ηλίθιοι συνταγματάρχες που κυβερνούσαν την πατρίδα μας ανακοίνωσαν, με στόμφο, ότι θα γίνουμε μια νέα Σαουδική Αραβία λόγω του κοιτάσματος πετρελαίου που βρέθηκε στη Θάσο. Μέχρι εκείνη την χρονιά δεν είχε παρατηρηθεί καμία παραβίαση του εναερίου και θαλάσσιου χώρου της Ελλάδας!

Έχω επανειλημμένα γράψει ότι οι Αμερικανοί επιθυμούν το μοίρασμα των υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου, διότι δεν θέλουν να χάσουν την Τουρκία και να την ρίξουν στην αγκαλιά της Ρωσίας.

Πιστεύουν ότι η συνεκμετάλλευση ή καλύτερα η συνδιαχείριση των υδρογονανθράκων της Ελλάδας, και της Τουρκίας πρέπει να επιτευχθεί, πάση θυσία. Οι ΗΠΑ γνωρίζουν ότι η Τουρκία δεν διαθέτει υδρογονάνθρακες, αλλά θέλουν να μοιραστεί τους ανύπαρκτους υδρογονάνθρακές της με την Ελλάδα και την Κύπρο!

Η Αξία της Αιγιαλίτιδας Ζώνης

Η Ελλάδα είναι το δεύτερο παράκτιο κράτος στον κόσμο που έχει δυο διαφορετικές αιγιαλίτιδες ζώνες, το άλλο είναι η Τουρκία, κάτι που δεν προβλέπεται από το Δίκαιο της Θάλασσας.

Η επέκταση είναι μια μονομερής πράξη που δεν μπορεί να διαπραγματευτεί το παράκτιο κράτος με άλλο παράκτιο κράτος. Η Ελλάδα, με την απειλή του casus belli, συνεχίζοντας το φοβικό σύνδρομο, δεν τολμά να οριοθετήσει την αιγιαλίτιδα ζώνη της στα 12 ν.μ.

Είναι γνωστή η θέση των Ηνωμένων Πολιτειών που επιθυμούν η Ελλάδα να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της στα 10 ν.μ. για να συμπίπτει με τον εναέριο χώρο της των 10 ν.μ.

Αυτή υπήρξε και η θέση της Σοβιετικής Ένωσης την οποία συνεχίζει σήμερα η Ρωσία. Η αιγιαλίτιδα ζώνη είναι ένα θέμα που δεν θα δεχτεί η Ελλάδα να διαπραγματευτεί στη Χάγη.

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΧΑΓΗΣ

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, σε ένα πολύ σημαντικό άρθρο του, στην εφημερίδα Καθημερνή της Κυριακής 8 Δεκεμβρίου 2019, εξηγεί με αριστουργηματικό τρόπο το επόμενο βήμα, που πρέπει να λάβει η ελληνική κυβέρνηση αναφέροντας:

-«Η κοινή εθνική θέση της μεταπολιτευτικής περιόδου ήταν, κατά τη διατύπωση και του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου, ότι η Ελλάδα αναγνωρίζει την ύπαρξη μίας διαφοράς με την Τουρκία, την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο μέσω προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
-Με τα σημερινά δεδομένα και ακριβέστερα θα λέγαμε ότι η Ελλάδα αναγνωρίζει την ύπαρξη μίας διαφοράς με την Τουρκία, την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στο Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο μέσω προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
-Η προσφυγή στη Διεθνή Δικαιοσύνη έχει βεβαίως νόημα μόνο όταν το κράτος που την επιδιώκει είναι έτοιμο να αποδεχθεί την απόφαση και να αξιώσει τον σεβασμό της.»
Είναι δύσκολο και ίσως παράτολμο να επιχειρήσει κάποιος να προβλέψει τι είδους απόφαση θα λάβει το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, σε περίπτωση που τελικά παραπεμφθεί σ’ αυτό η ελληνοτουρκική διαφορά για την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ του Αιγαίου Αρχιπελάγους και της Ανατολικής Μεσογείου.

Μελετώντας όμως τις προηγούμενες αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου σε παρεμφερείς διαφορές, μπορούμε να εικάσουμε ότι το Δικαστήριο θα χρησιμοποιήσει σ’ αυτή την περίπτωση την αρχή της “ίσης απόστασης-ειδικών περιστάσεων” αντί μόνο της αρχής της ίσης απόστασης (μέσης γραμμής).

Το κύριο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει η Ελλάδα στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης είναι αυτό του Καστελλόριζου και της Στρογγύλης, διότι το Δικαστήριο, σε περιπτώσεις που ένα νησάκι βρίσκεται μπροστά σ’ ένα τεράστιο ηπειρωτικό όγκο ενός άλλου κράτους, ποτέ δεν δίνει «πλήρη επήρεια» σε αυτό το νησάκι.

Εάν συμβεί κάτι τέτοιο τότε η Ελλάδα δεν θα έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο. Γι’ αυτό το λόγο η απραξία των κυβερνήσεων της Ελλάδας τα τελευταία 30 χρόνια να μην ανακηρύξουν ΑΟΖ και να προχωρήσουν σε οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο και την Κύπρο αποτελεί ένα τεράστιο σφάλμα.

Παρά το γεγονός ότι το θέμα της Χάγης έχει διαιρέσει τους Έλληνες ειδικούς σε νικητές και ηττημένους, προσωπικά δεν πιστεύω ότι αυτό είναι η ουσία του θέματος. Το Δικαστήριο εκδίδει «αποφάσεις» που όλα τα κράτη οφείλουν να αποδέχονται, ανεξάρτητα, εάν έχασαν ή κέρδισαν.

Στη τελευταία του απόφαση για την οριοθέτηση της ΑΟΖ ανάμεσα στην Ρουμανία και στην Ουκρανία, έχασε η Ουκρανία πού είχε παρόμοιες με τις ελληνικές θέσεις και κέρδισε η Ρουμανία που είχε «τουρκικές θέσεις».

Σημασία έχει ότι μια απόφαση της Χάγης θα θέσει τέρμα στην ελληνοτουρκική διένεξη, η Ελλάδα δεν θα κινδυνεύει από τον τουρκικό επεκτατισμό, θα είναι ελεύθερη να κάνει γεωτρήσεις για πετρέλαιο και φυσικό αέριο, θα μπορεί να αξιοποιήσει στο έπακρον την αλιευτική της δυνατότητα και να χρησιμοποιήσει τον εναέριο χώρο της ΑΟΖ για αιολική ενέργεια.

Ορισμένοι αναλυτές πιστεύουν ότι όσοι προτείνουν προσφυγή στη Χάγη είναι σχεδόν «προδότες». Αλλά με αυτό το σκεπτικό προδότες θα χαρακτηρίζονταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου, που επέμεναν ότι η διένεξή μας με την Τουρκία έπρεπε να παραπεμφθεί στη Χάγη.

Παραπομπή βέβαια στην Χάγη δεν επιθυμεί η Τουρκία, όχι μόνο επειδή προβλέπεται να χάσει, αλλά επειδή δεν επιδιώκει λύση στην ελληνοτουρκική διένεξη με βάση το διεθνές δίκαιο πιστεύοντας έκδηλα ότι αυτή η διένεξη είναι χρήσιμη και συμφέρουσα για τα δικά της σχέδια στην περιοχή, τα οποία επιδιώκει να «λύσει» όχι με βάση τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου αλλά με προσφυγή σε πολιτικά και στρατιωτικά μέσα πίεσης, όπως ακριβώς πράττει και η Κίνα.

Τέλος, μπορούμε να συμπεράνουμε, ότι αν η ελληνοτουρκική διαφορά οδηγηθεί τελικά στο Διεθνές Δικαστήριο, η απόφαση θα είναι μάλλον άδικη για την Ελλάδα.

Φαίνεται ότι ένα κράτος χρειάζεται μόνο να καταθέσει ότι τα νησιά δεν δικαιούνται οποιασδήποτε ζώνης και το άλλο κράτος ότι τα νησιά έχουν πλήρη δικαιώματα, για να τους δοθούν τα μισά δικαιώματα από το Δικαστήριο.

Αυτό αποτελεί την εφαρμογή της μεθόδου του Σολομώντος, ώστε εάν ένα κράτος δημιουργήσει ένα θέμα, τότε θα πετύχει την μείωση της περιοχής της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ, που δικαιούται το παράκτιο κράτος. Έτσι γίνεται σαφές τι ακριβώς μπορεί να συμβεί, εάν η ελληνοτουρκική διαφορά καταλήξει στο Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης της Χάγης.

Βέβαια, αυτό που δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή μας είναι το γεγονός ότι η Τουρκία δεν θα αποδεχτεί την απόφαση της Χάγης, ανεξάρτητα πόσο ενδεχομένως θετική θα είναι για τα συμφέροντά της, διότι την συμφέρει να διαιωνίζεται η ελληνοτουρκική διένεξη.

Ολόκληρη η φιλοσοφία του νεοθωμανικού κράτους βασίζεται στην ύπαρξη ενός μόνιμου εχθρού στα δυτικά του και έτσι θα ακολουθήσει την γραμμή που ακολουθεί και η Κίνα μη συμμορφούμενη με την απόφαση της Χάγης.

Αυτό, αναμφίβολα θα είναι μια εξωφρενική ενέργεια, διότι η Κίνα αγνοεί την απόφαση της Χάγης, επειδή υπέστη μια βαριά ήττα, ενώ η Τουρκία δεν θα εφαρμόσει μία απόφαση που, πιθανώς, θα είναι ευνοϊκή γι’ αυτήν.

Δείτε επίσης:

Σχετικά άρθρα:

Πάτρα: Από καύτρες και όχι από εμπρησμό η φωτιά στο Γηροκομείο – «Είμαστε αισιόδοξοι», λένε οι γονείς του 25χρονου Δάκρυα στην Άρτα: Ξεψύχησε στη ΜΕΘ 28χρονη έγκυος! Τραγωδία στην Άρτα: Μηνυτήρια αναφορά και αίτημα εκταφής από τον σύζυγο της 28χρονης Κακλαμάνης για Σαββόπουλο: «Υπήρξε μοναδικός, θα παραμείνει αναντικατάστατος»