Συγκομιδή και κλάδεμα

Οι περισσότεροι ελαιοκαλλιεργητές γνωρίζουν ότι το κλάδεμα είναι η μισή παραγωγή. Εκεί όμως που συχνά γίνεται το καθοριστικό λάθος, είναι στο πότε κλαδεύουμε. Η συνήθεια του κλαδέματος την ίδια ώρα με τη συγκομιδή μπορεί να φαίνεται πρακτική και γρήγορη∙ στην πραγματικότητα, όμως, είναι από τις πιο επιζήμιες επιλογές για την ελιά και εξηγεί γιατί πολλοί βλέπουν μειωμένες αποδόσεις την επόμενη χρονιά.

Στην πράξη, πολλοί παραγωγοί κλαδεύουν παράλληλα με τη συλλογή. Καρατομούν κλάδους που έχουν καρπό για να περάσουν ευκολότερα από το μηχάνημα συλλογής που βρίσκεται στο έδαφος, το οποίο ξεχωρίζει ελιές από φύλλα και σπασμένους βλαστούς. Αυτό, όμως, αποκόπτει και φύλλα, δηλαδή τις «μηχανές παραγωγής ενέργειας» του δέντρου.

Σκεφτείτε την ελιά σαν εργοστάσιο:

• Τα φύλλα παράγουν ενέργεια (φωτοσύνθεση).
• Η ενέργεια πηγαίνει είτε σε καρπό είτε σε νέα βλάστηση.
• Όταν αφαιρούμε μεγάλους κλάδους με φύλλωμα στη συγκομιδή, αναγκάζουμε το δέντρο να ξοδέψει την ενέργειά του για επιδιορθώσεις και όχι για καρπό την επόμενη χρονιά.

Επιπλέον, οι μεγάλες τομές διεγείρουν την παραγωγή λαίμαργων (έντονης βλάστησης), που τραβούν ενέργεια από την καρποφορία και χαλάνε τη δομή της κόμης.

Η κλασσική δενδροκομική σύσταση είναι ξεκάθαρη:
Το κλάδεμα γίνεται μετά τη συγκομιδή και πριν την έναρξη της νέας βλάστησης.
Δηλαδή, τον χειμώνα – και σε περιοχές με παγετούς, μετατίθεται λίγο πιο αργά, προς την άνοιξη.

Αυτό επιβεβαιώνεται και από τις επίσημες οδηγίες φυτοπροστασίας και κλαδέματος, σύμφωνα με τις οποίες το κλάδεμα της ελιάς εφαρμόζεται το χειμώνα μετά τη συγκομιδή και πριν από τη βλαστική δραστηριότητα των δέντρων.

Όταν υπάρχουν προσβολές από το βακτήριο της φυματίωσης (Pseudomonas savastanoi), οι κανόνες αλλάζουν:

• Το κλάδεμα συστήνεται καλοκαίρι, για να μειώνεται η διασπορά του παθογόνου.
• Αν γίνει χειμώνα, απαιτείται συχνή απολύμανση εργαλείων και προστασία των τομών.
  Οι επίσημες οδηγίες προτείνουν χαλκούχα σκευάσματα σε πληγωμένα ή προσβεβλημένα δέντρα και κάλυψη των τομών με επουλωτική πάστα.

Τα κομμένα κλαδιά δεν επιστρέφουν στο χωράφι άτακτα καθώς γίνεται να αποτελέσουν εστίες επαναμόλυνσης εντόμων και ασθενειών. Γι’ αυτό:

• Απομακρύνονται.
• Τεμαχίζονται ή καίγονται με ασφάλεια, φυσικά με προσοχή και εκεί όπου επιτρέπεται.

Πηγές

• Ποντίκης, Κ. (2020). Ειδική Δενδροκομία – Ελαιοκομία, Τόμος Γʹ: Το κλάδεμα της ελιάς. Αθήνα: Unibooks.
• Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων (2024). Οδηγίες χειμερινής φυτοπροστασίας και κλαδέματος ελιάς. Περιφερειακό Κέντρο Προστασίας Φυτών Καβάλας.

Σχετικά άρθρα:

Άμεση λήψη μέτρων για προστασία της κτηνοτροφίας Έβρου από ξηρασία ζητά η ΕΘΕΑΣ Το Μουσείο Ακρόπολης ανοικτό ως τα μεσάνυχτα για την Αυγουστιάτικη πανσέληνο Αγροτικές Ειδήσεις: Εκτεταμένες αποκλίσεις στα βιολογικά: Το ΥΠΑΑΤ «Παγώνει» το επόμενο πρόγραμμα Ειδικεύονται στα θερμοκήπια τα προηγμένα Antonio Carraro SRG 7600 Infinity – Profi