Η Τουρκία σε δύσκολη θέση: Η «επιτήδεια ουδετερότητά» της αρχίζει να φθείρεται
Η γεωπολιτική θέση της Τουρκίας εισέρχεται σε μια περίοδο αυξανόμενης πίεσης, καθώς η μέχρι πρότινος αποδοτική «επιτήδεια ουδετερότητα» που υιοθετούσε αρχίζει να φθείρεται.
Μια σειρά εξελίξεων στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή και στο ευρύτερο σύστημα διεθνών ισορροπιών αποκαλύπτουν τα όρια αυτής της στρατηγικής και θέτουν την Άγκυρα αντιμέτωπη με νέες προκλήσεις. Από την αναδιάταξη των ενεργειακών και μεταφορικών δικτύων μέχρι τις εντάσεις με μεγάλους περιφερειακούς και παγκόσμιους παίκτες, διαμορφώνεται ένα τοπίο όπου οι τουρκικές επιλογές δεν μένουν πλέον αναπάντητες.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι γειτονικές χώρες –και ιδίως η Ελλάδα– καλούνται να αντιληφθούν τις ευκαιρίες που αναδύονται και να διαμορφώσουν στρατηγική που να αξιοποιεί ενεργητικά τη νέα πραγματικότητα.
Η Τουρκία περιέρχεται σταδιακά σε δυσκολότερη θέση, ερχόμενη αντιμέτωπη με την «επιτήδεια ουδετερότητά» της, διότι:
- Η εξαιρετική και γενναία δουλειά της Κυπριακής Δημοκρατίας με την χάραξη ΑΟΖ με τον Λίβανο ταρακουνάει ισχυρά τα θεμέλια της «Γαλάζιας Πατρίδας».
- Προχωρά ο «Railway of Peace», σχέδιο σιδηροδρομικής διασύνδεσης Ισραήλ – Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων μέσω Σαουδικής Αραβίας και Ιορδανίας. Το εν λόγω σχέδιο εντάσσεται στον ευρύτερο σχεδιασμό του IMEC και είναι ευθέως ανταγωνιστικό του κινεζικού BRI όπου έχει συμμετοχή και η Τουρκία. Ελλάδα και Κύπρος είναι κομβικά κράτη για τον IMEC. Η δε γαλλική στάση απέναντι στο Ισραήλ εν συνδυασμώ με την στάση της στην Συρία θα την οδηγήσει να αποκομίσει πολύ λιγότερα οφέλη από την απόληξη του IMEC.
- Το κατασκοπευτικό θρίλερ τις προάλλες, στο οποίο η Τουρκία προέβη σε πρωτοφανείς συλλήψεις πρακτόρων των ΗΑΕ, συνδέεται όπως φαίνεται με το «Railway of Peace», καταδεικνύοντας ότι η αναδιάταξη του χάρτη στην Μέση Ανατολή θα προχωρήσει χωρίς την Τουρκία, τουλάχιστον ως προς τα στρατηγικά έργα και συμφωνίες.
- Στις διαπραγματεύσεις μεταξύ ΗΠΑ – Ρωσίας η Τουρκία διαδραματίζει σημαντικό ρόλο, αλλά όχι με θετικό τρόπο! Η αυξανόμενη επιρροή της Τουρκίας στη νότια ζώνη της Ρωσίας μέσω του διαδρόμου TRIPP είναι μια εξέλιξη που η Μόσχα παρακολουθεί εδώ και καιρό με κάποια ανησυχία. Εφόσον η Τουρκία αποτελεί μέλος του ΝΑΤΟ και βρίσκεται υπό την επιρροή των ΗΠΑ, δεν αποκλείεται να διαμορφωθεί μια αμοιβαία συμφωνία (quid pro quo): οι Ηνωμένες Πολιτείες να περιορίσουν την ενίσχυση της τουρκικής παρουσίας στην περιοχή, με αντάλλαγμα η Ρωσία να μειώσει τη στρατιωτικοτεχνική –και ενδεχομένως ενεργειακή– συνεργασία της με την Κίνα, προσφέροντας έτσι στις ΗΠΑ ένα πλεονέκτημα στην ανταγωνιστική τους σχέση.
Η «επιτήδεια ουδετερότητα» της Τουρκίας ως μηχανισμός εξωτερικής πολιτικής και γεωπολιτικής προώθησης φαίνεται ότι, πλέον, έχει καταστεί αντιληπτή από μία συστάδα χωρών και συνεπώς την κάνει περισσότερο προβλέψιμη.
Αργά ή γρήγορα θα φτάσει η στιγμή όπου η αλλαγή ηγεσίας θα πρέπει να γίνει. Ένα από τα σημαντικά μειονεκτήματα των αυταρχικών κρατών είναι ότι οι δομές που παραδίδουν στους επόμενους προσωποκεντρικές. Ο προσωποκεντρισμός σηματοδοτεί και μία έλλειψη αξιοκρατίας, φυσικά, που αντανακλά πάνω εξέλιξη του κράτους.
Και μπορεί το τουρκικό κράτος να είναι βαθύ, με συνέχεια και συνέπεια, όμως η Ερντογανική περίοδος έχει αφήσει πίσω της έναν ολόκληρο στρατό που δεν θα δεχτεί τις αναγκαίες αλλαγές.
Η Ελλάδα οφείλει να σκεφτεί πως θα εκμεταλλευτεί ενεργητικά αυτήν την συγκυρία και όχι να σκέφτεται τα ήρεμα νερά. Τα ήρεμα νερά είναι η περίοδος πριν την θαλασσοταραχή.
Ακολουθήστε το newsbreak.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις τελευταίες & σημαντικές ειδήσεις.
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.
