Απόψεις: Χωρίς τους αγρότες μας ποιο περιβάλλον σώζουμε στ’ αλήθεια;

Του Γ. Μπακόλα

Κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες, γιορτάζουμε ή θα έπρεπε να γιορτάζουμε, την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος. Κι όμως, ξανά, ποιοι λείπουν από το προσκήνιο; Εκείνοι που το υπηρετούν κάθε μέρα οι Έλληνες αγρότες και οι κτηνοτρόφοι. Εκείνοι που δεν γράφουν στρατηγικές σε στρογγυλά τραπέζια, αλλά που ξυπνούν πριν χαράξει για να καλλιεργήσουν, να ποτίσουν, να ταΐσουν.

Οι στρατηγικές γράφονται, οι διακηρύξεις γεμίζουν τις αίθουσες, και μόλις προ ημερών η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε τη νέα Στρατηγική για την Ανθεκτικότητα στο Νερό. Πολύ ωραία λόγια. Πολύ “πράσινα”. Όμως στις επίσημες σελίδες ούτε μία καθαρή αναφορά σε αυτούς που πραγματικά κρατούν ζωντανό τον κύκλο του νερού: τους παραγωγούς της υπαίθρου.

Η Ελλάδα των ξεχασμένων αγροτών είναι μια Ελλάδα που καλείται να αυξήσει την παραγωγή της, να αντέξει την κλιματική αλλαγή, να βοηθήσει τη χώρα να πιάσει τους πράσινους στόχους — αλλά το κράτος δεν της εξασφαλίζει ούτε τα βασικά. Τα έργα νερού μένουν στα χαρτιά. Τα αρδευτικά δίκτυα διαλύονται. Η πολιτική δειλία σε τοπικό και εθνικό επίπεδο αρνείται να προχωρήσει σοβαρά επενδυτικά σχέδια.

Κι όλα αυτά την ώρα που οι αγροτικές ενισχύσεις, που έχουν εγκριθεί για τους παραγωγούς, χάνονται στα γρανάζια του ΟΠΕΚΕΠΕ. Χρήματα που τους ανήκουν, καθυστερούν ή δεν φτάνουν ποτέ. Ένα σύστημα μπλοκαρισμένο, καταγγελίες για κακοδιαχείριση και σκιές πάνω από έναν μηχανισμό που θα έπρεπε να στηρίζει την καρδιά της ελληνικής οικονομίας.

Κι αν αναρωτηθούμε ποιοι τους εκπροσωπούν, η απάντηση πονάει. Άνθρωποι που στο παρελθόν φέσωσαν συνεταιρισμούς. Που έβαλαν λουκέτα σε οργανώσεις. Που διαχειρίστηκαν κονδύλια χωρίς αντίκρισμα. Αυτοί κάθονται στα στρογγυλά τραπέζια, αυτοί διαπραγματεύονται για το μέλλον της αγροτικής παραγωγής. Και ο πραγματικός παραγωγός, ο άνθρωπος του χωραφιού και του στάβλου; Άφωνος. Εκτός παιχνιδιού.

Οικονομική ασφυξία, γραφειοκρατία και η αλήθεια της γης: κάθε μέρα που περνά, ο Έλληνας αγρότης βλέπει το κόστος να τον πνίγει — ντίζελ, λιπάσματα, ζωοτροφές, ενέργεια. Παράλληλα, καλείται να γίνει λογιστής, νομικός, ψηφιακός διαχειριστής. Κι όλα αυτά χωρίς να ξέρει αν θα πληρωθεί στην ώρα του, αν θα εγκριθεί η επιδότησή του, αν αύριο το χωράφι του θα έχει νερό.

Αυτή είναι η ωμή αλήθεια: χωρίς υποδομές, χωρίς ασφάλεια πληρωμών, χωρίς εκπροσώπηση που να τον σέβεται, ο Έλληνας αγρότης παλεύει μόνος. Κι αυτό το γνωρίζουν πια και οι νέοι που εγκαταλείπουν την ύπαιθρο — γιατί βλέπουν ποιοι αποφασίζουν για αυτούς.

Αν θέλουμε σοβαρά να μιλάμε για περιβαλλοντική πολιτική στην Ελλάδα, πρέπει να ξεκινήσουμε από τα χωράφια και τα μαντριά μας. Να ξεκαθαρίσουμε ποιοι εκπροσωπούν τους αγρότες. Να χτίσουμε πραγματικές υποδομές νερού. Να καθαρίσουμε το τοπίο στον ΟΠΕΚΕΠΕ. Και πάνω απ’ όλα, να ακούσουμε αυτούς που ξέρουν πώς παράγεται το φαγητό μας και πώς συντηρείται το περιβάλλον μας.

Γιατί χωρίς αγρότες και κτηνοτρόφους, ούτε περιβάλλον υπάρχει, ούτε ύπαιθρος, ούτε μέλλον για αυτή τη χώρα.

Κι ας ελπίσουμε τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος να βάλουν μυαλό, και να επαναπροσδιορίσουν επιτέλους την ελληνική γεωργία.

Ακολουθήστε το Agrocapital.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις

Σχετικά άρθρα:

Για 15η συνεχή χρονιά το ECOTROPHELIA στις 18 Ιουνίου Βρώσιμη και βιώσιμη συσκευασία τυριών από τριτικάλε – Τυροκόμος Στρατηγικής σημασίας για την επισιτιστική ασφάλεια της Ε.Ε. η κτηνοτροφία – Τυροκόμος Στη Διαύγεια η εγκύκλιος για εφαρμογή του προγράμματος παρακολούθησης του εντόμου Diabrotica του αραβοσίτου